ΔΕΥ-ΠΑΡ9:00 - 21:00Καλέστε μας210 721 8111

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Depositphotos_164059168_XL-1200x801.jpg
30/Apr/2022

Η ζωή συνεχίζεται… με εργασία, γυμναστική, σεξουαλική δραστηριότητα. Η εγκυμοσύνη είναι αγάπη και όχι αρρώστια.

Σ’ αυτή την περίοδο της ζωής της, η γυναίκα χρειάζεται να βρει τη χρυσή τομή ανάμεσα στην ενεργητικότητα και την ξεκούραση και να ισορροπήσει αντιμετωπίζοντας τις μεγάλες σωματικές και συναισθηματικές αλλαγές που παρουσιάζονται κατά την διάρκεια των σαράντα εβδομάδων. Μόλις πραγματοποιηθεί η σύλληψη, το σώμα υποβάλλεται σε μια – με ακρίβεια ρυθμισμένη – σειρά φυσικών αλλαγών και προσαρμογών, οι οποίες το προετοιμάζουν για τη δημιουργία και την ανάπτυξη μιας καινούργιας ζωής.

Στην αρχή της εγκυμοσύνης η αύξηση του βάρους σας πιθανόν να είναι πολύ αργή και πολλά από τα ρούχα σας συνεχίζουν να σας εφαρμόζουν ακόμα πολύ άνετα. Ωστόσο, παρότι το μωρό σας θα ζυγίζει ελάχιστα γραμμάρια και θα φτάσει τα 680 γραμμάρια περίπου μόνο στο τέλος του έκτου μήνα, το δικό σας βάρος θα αρχίσει να αυξάνεται πολύ νωρίτερα, εξαιτίας των αλλαγών που συμβαίνουν στο σώμα σας. Στο τέλος της εγκυμοσύνης είναι πιθανόν να ζυγίζετε από 10 έως 12,6 κιλά παραπάνω. Αυτό αναλύεται ως εξής:

ΒΑΡΟΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ ΚΙΛΑ
Μωρό: 3,2 – 3,5
Πλακούντας: 0,6 – 0,7
Αμνιακό υγρό: 0,9
Μήτρα: 0,9
Μαστοί: 0,7 – 0,9
Επιπλέον όγκος αίματος: 1,8
Απόθεμα λίπους – πρωτεϊνών: 1,8 – 3,2
Αύξηση υγρών στους ιστούς: 1,8
Συνολική αύξηση (κατά προσέγγιση): 10 – 12,6

  • Υπάρχουν πρότυπα «κανονικής σιλουέτας κατά την εγκυμοσύνη»;
  • Μπορώ να γυμνάζομαι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης; Είναι ασφαλές;
  • Μπορώ να συνεχίσω να κάνω αερόμπικ ή να κολυμπάω ;
  • Μπορώ να τρέχω ή να κάνω τζόγκινγκ;
  • Μέχρι πότε μπορώ να εργάζομαι;
  • Υπάρχει φόβος για το παιδί μου, επειδή κάθομαι ώρες μπροστά στον υπολογιστή;
  • Τι πρέπει να κάνω σε περίπτωση κάποιας επιπλοκής στην εγκυμοσύνη;
  • Μπορώ να συνεχίσω τη σεξουαλική μου ζωή όπως πριν την εγκυμοσύνη;
  • Υπάρχει φόβος για το έμβρυο; Υπάρχουν ιδανικές στάσεις γι’ αυτή την περίοδο;
  • Πότε πρέπει να αποφεύγεται η σεξουαλική επαφή;
  • Είναι υγιές το παιδί μου; Αναπτύσσεται σωστά; Ποιες εξετάσεις να κάνω;
Υπάρχουν πρότυπα «κανονικής σιλουέτας κατά την εγκυμοσύνη»;

Καθώς το μωρό σας συνεχίζει να μεγαλώνει αυξάνεται το μέγεθος της μήτρας και προοδευτικά αλλάζει και το σχήμα της κοιλιάς. Στην διάρκεια των πρώτων μηνών, η μήτρα καταλαμβάνει τον συνηθισμένο χώρο στη λεκάνη – στην κατώτερη περιοχή της κοιλιάς, όπου βρίσκεται η ουροδόχος κύστη και το ορθό (απευθυσμένο) έντερο. Έτσι, σ’αυτό το στάδιο παρατηρείται μια πολύ μικρή μεταβολή στο σχήμα του σώματος σας.

Στη διάρκεια του τέταρτου μήνα, όμως, η μήτρα αρχίζει να ανέρχεται προς τα πάνω , μέσα στο χώρο της κοιλιάς. Στο τέλος του πέμπτου μήνα, όταν ο πυθμένας της μήτρας έχει φτάσει στο επίπεδο του ομφαλού, θα παρατηρηθεί μια αισθητή διόγκωση στην κατώτερη κοιλιακή περιοχή.

Στον έβδομο μήνα, που το μωρό σας μεγαλώνει και κερδίζει βάρος πιο γρήγορα, ο πυθμένας της μήτρας θα έχει φτάσει σε ένα επίπεδο αρκετά εκατοστά πάνω από τον ομφαλό και η κοιλιάς σας θα έχει αποκτήσει το χαρακτηριστικό σχήμα της εγκυμοσύνης.

Όμως, όλες οι γυναίκες δεν κυοφορούν τα μωρά τους με τον ίδιο τρόπο και γι’ αυτό δεν μπορούμε να μιλάμε για μια «πρότυπη» σιλουέτα εγκυμοσύνης. Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείτε αν νιώθετε ότι φαίνεσθε «λιγότερο έγκυος» ή «περισσότερο έγκυος» από μια άλλη μέλλουσα μητέρα, που βρίσκεται στο ίδιο με εσάς στάδιο εγκυμοσύνης.

Τέτοιες διαφοροποιήσεις στη σιλουέτα εξαρτώνται από το ύψος και τη σωματική διάπλαση της γυναίκας, τη στάση του σώματος της και τον μυϊκό της τόνο, ακόμα και από το αν περιμένει το πρώτο ή το δεύτερο παιδί της.

Μπορώ να γυμνάζομαι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης; Είναι ασφαλές;

Η εγκυμοσύνη δεν αποτελεί λόγο διακοπής της άσκησης. Η γυμναστική βελτιώνει την κυκλοφορίας του αίματος, σας κάνει να φαίνεσθε και να αισθάνεστε καλύτερα, δυναμώνει τους μυς σας και μειώνει την ενόχληση από κάποιες καταστάσεις που συνοδεύουν την εγκυμοσύνη , όπως και η δυσκοιλιότητα και η κούραση. Ακόμα, η σωματική άσκηση ανακουφίζει από την σωματική και συναισθηματική ένταση και σας βοηθάει να χαλαρώσετε. Επίσης, αν είστε σε καλή σωματική κατάσταση, είναι πιθανό να έχετε ευκολότερη εγκυμοσύνη και τοκετό. Το κλειδί στην επιτυχημένη σωματική άσκηση, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, είναι να χρησιμοποιείτε την κοινή λογική και να ακούτε αυτά που σας «λέει» το ίδιο σας το σώμα. Μην πιέζετε τον εαυτό σας να ασκηθεί, αν δεν έχετε τη διάθεση να το κάνετε και να αναπαύεστε όποτε το «απαιτεί» το σώμα σας.

Εξάλλου, υπάρχουν ειδικά οργανωμένοι χώροι, στους οποίους μπορείτε να απευθυνθείτε για να σας συμβουλεύσουν σχετικά με τον κατάλληλο τύπο ασκήσεων που θα πρέπει να κάνετε.

Μπορώ να συνεχίσω να κάνω αερόμπικ ή να κολυμπάω ;

Φυσικά, ναι. Εάν ακολουθούσατε ένα έντονο πρόγραμμα αεροβικής ή σουηδικής γυμναστικής, τώρα μπορείτε να γυμνάζεστε σε ηπιότερο ρυθμό, χωρίς τα «αλματάκια», που απαιτεί η συγκεκριμένη άσκηση. Ασκηθείτε με το δικό σας ρυθμό και ποτέ μην εξαντλείτε τα όρια της αντοχής σας όταν γυμνάζεστε.
Πρόσφατα, είχα τον τοκετό μιας καθηγήτριας αερόμπικ, η οποία γυμναζόταν σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Η κολύμβηση είναι μια εξαιρετική άσκηση για το σώμα σας, επειδή χρησιμοποιείτε πολλούς διαφορετικούς μυς, ενώ το νερό «σηκώνει» το βάρος σας.

Οι γυναίκες που κολυμπάνε αρκετές φορές την εβδομάδα, έχουν συνήθως δυνατούς κοιλιακούς μις, που μετά απ’τον τοκετό, επιστρέφουν πολύ πιο γρήγορα στη φυσιολογική τους κατάσταση.

Μπορώ να τρέχω ή να κάνω τζόγκινγκ;

Αν είστε συνηθισμένη στο τρέξιμο ή στο τζόγκινγκ, μπορείτε να συνεχίσετε να γυμνάζεστε μ’αυτόν τον τρόπο, αλλά με μέτρο, αποφεύγοντας να ζεσταθείτε ή να κουραστείτε υπερβολικά. Να πίνετε άφθονα υγρά για να αντικαθιστάτε αυτά που χάνετε με τον ιδρώτα. Να φοράτε ένα στηθόδεσμο με ενίσχυση και καλά αθλητικά παπούτσια με ειδικά σχεδιασμένες προστατευτικές σόλες για να αποφεύγετε τους «κραδασμούς». Αν έχετε ιστορικό υποτροπιάζουσας αποβολής ή χρειάζεστε ειδική φροντίδα για κάποια επιπλοκή , η γυμναστική πρέπει να γίνεται πάντα με πολύ μέτρο. Σε μερικές γυναίκες, μάλιστα, μπορεί να συσταθεί να ξεκουράζονται περισσότερο απ’το κανονικό και να μην γυμνάζονται καθόλου.

Μέχρι πότε μπορώ να εργάζομαι;

Οι περισσότερες γυναίκες εργάζονται ως την 28η εβδομάδα ή ακόμα αργότερα και παραμένουν εντελώς καλά. Ωστόσο, ο χρόνος μέχρι τον οποίο μπορείτε να εργάζεστε άφοβα έχει να κάνει με το είδος της δουλείας σας. Αν κάνετε μια κοπιαστική εργασία ή μια εργασία που απαιτεί να περπατάτε ή να στέκεστε αρκετές ώρες όρθια, τότε είναι ίσως καλύτερα να πληροφορήσετε τον εργοδότη σας, σχετικά με την εγκυμοσύνη σας, από τους πρώτους κιόλας μήνες. Μπορεί να σας επιτρέψει να τελειώνετε νωρίτερα την εργασία σας ή να έρχεστε αργότερα απ’ό,τι συνήθως.

Ακόμα, ίσως θελήσετε να ελαττώσετε των αριθμό των ωρών εργασία σας, καθώς προχωράει η εγκυμοσύνη σας ή να μεταφερθείτε σε μία λιγότερο κοπιαστική απασχόληση, αν αυτό είναι βέβαιο εφικτό.

Υπάρχει φόβος για το παιδί μου, επειδή κάθομαι ώρες μπροστά στον υπολογιστή;

Όλο και μεγαλύτερος αριθμός εγκύων εργάζεται μπροστά στον υπολογιστή. Τελευταίες έρευνες υποδηλώνουν ότι η ραδιενέργεια που εκπέμπεται απ’την οθόνη του υπολογιστή μπορεί δυνητικά να προκαλέσει προβλήματα, αν και οι μετρήσεις της ραδιενέργειας είναι απειροελάχιστές. Εάν λοιπόν είναι εφικτό, περιορίστε τις ώρες σας μπροστά στη οθόνη του υπολογιστή σε 4 – 5 την ημέρα. Να κλείνετε πάντα τον υπολογιστή σας όταν δεν τον χρησιμοποιείτε.

Τι πρέπει να κάνω σε περίπτωση κάποιας επιπλοκής στην εγκυμοσύνη;

Εάν παρουσιάσετε κάποιο πρόβλημα, όπως υψηλή αρτηριακή πίεση ή κολπική αιμόρροια, είναι καλύτερα να πάρετε άδεια απ’ το ασφαλιστικό ταμείο μέχρι να αποκατασταθεί το πρόβλημα. Σε ορισμένες περιπτώσεις (προδρομικός πλακούντας, πρόωρη ρήξη υμένων, πρόωρες συστολές, πολύδυμη κύηση), είναι καλύτερα να πάρετε άδεια μέχρι το τέλος της εγκυμοσύνης. Επίσης, οι γυναίκες οι οποίες στο χώρο της εργασίας τους έρχονται σε επαφή με χλωριούχο βινύλιο, υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας ή υδραργύρου ή εκτίθενται σε αναισθητικά αέρια (αν εργάζονται σε χειρουργείο), πρέπει να αντιμετωπίζονται με εξαιρετική ευαισθησία από τον εργοδότη τους ( ο οποίος θα ήταν σωστό να τους χορηγεί παρατεταμένες άδειες ή να τους επιτρέπει να μην εργασθούν καθόλου κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης).

Μπορώ να συνεχίσω τη σεξουαλική μου ζωή όπως πριν την εγκυμοσύνη;

Είναι αλήθεια ότι η σεξουαλική ζωή των μελλοντικών γονιών αλλάζει σχεδόν πάντοτε στη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Πολλές γυναίκες χάνουν την επιθυμία τους για σεξ, στη διάρκεια των τριών πρώτων μηνών, γεγονός που αποτελεί μια φυσιολογική αντίδραση στις ορμονικές μεταβολές που συμβαίνουν αυτή την περίοδο. Μπορεί επίσης να είστε απρόθυμη για σεξουαλική επαφή, αν αισθάνεστε αδιαθεσία ή κούραση, προβλήματα συνηθισμένα τους πρώτους μήνες. Στο δεύτερο τρίμηνο η σεξουαλική σας δραστηριότητα μπορεί να αυξήσει σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ό,τι πριν απ’την εγκυμοσύνη και μπορεί να ελαττωθεί και πάλι τους τελευταίους τρεις μήνες. Ωστόσο, ένας μεγάλος αριθμός γυναικών αναφέρει πολύ μεγάλη αύξηση της σεξουαλικής επιθυμίας στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης και υψηλό βαθμό σεξουαλικής ικανοποίησης.

Υπάρχει φόβος για το έμβρυο; Υπάρχουν ιδανικές στάσεις γι’ αυτή την περίοδο;

Μην ανησυχείτε. Η σεξουαλική επαφή από μόνη της δεν θα βλάψει το μωρό σας. Ούτε θα προκαλέσει αποβολή. Κι αυτό γιατί το έμβρυο είναι καλά προστατευμένο από το σάκο με το αμνιακό υγρό που το περιβάλλει. Για την μεγαλύτερη άνεση στη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής, μπορεί να χρειαστεί εσείς και ο σύντροφό σας να δοκιμάσετε διάφορες στάσεις. Για παράδειγμα, και οι δύο σύντροφοι μπορούν να ξαπλώσουν στα πλάγια ή η γυναίκα μπορεί να ξαπλώσει από πάνω.

Η γονατιστή στάση είναι επίσης βολική, επειδή έτσι δεν ασκείται πίεση στην κοιλιά της γυναίκας. Πάντως, η στενή και τρυφερή συναισθηματική σχέση με το σύντροφο σας παίζει σημαντικό ρόλο σ’αυτή τη φάση της ζωής σας.

Πότε πρέπει να αποφεύγεται η σεξουαλική επαφή;

Μερικές φορές ο γιατρός μπορεί να συμβουλεύσει μια γυναίκα να περιορίσει ή να αποφύγει πλήρως τη σεξουαλική πράξη γι’αυτό το λόγο:

  • Αποβολή στους πρώτους μήνες προηγούμενης εγκυμοσύνης.
  • Όταν παρατηρηθεί αιμορραγία στη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
  • Όταν υπάρχει ιστορικό πρόωρου τοκετού.
  • Αν η μητέρα έχει μια λοίμωξη
  • Αν η μητέρα πονάει στη λεκάνη.
  • Αν σπάσουν τα νερά ή υπάρχει διαρροή αμνιακού υγρού.
  • Αν ο τράχηλος της μήτρας έχει διασταλεί.
Είναι υγιές το παιδί μου; Αναπτύσσεται σωστά; Ποιες εξετάσεις να κάνω;

Μόλις διαπιστώσει η γυναίκα ότι είναι έγκυος (αυτό γίνεται συνήθως με κάποια τεστ ούρων που γίνεται στο σπίτι) θα πρέπει το συντομότερο δυνατό να επισκεφθεί τον Γυναικολόγο της. Αυτός θα την συμβουλεύει με βάση το ιστορικό της τι θα πρέπει να προσέξει κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και θα της συστήσει μια σειρά προγεννητικών εξετάσεων.

Μια πρώτη εξέταση είναι η μέτρηση της HGG (ανθρώπινη χοριακή γοναδοτροπίνη) στο αίμα της γυναίκας. Η ορμόνη αυτή παράγεται από τον πλακούντα και διεγείρει τις ωοθήκες να παράγουν οιστρογόνα και προγεστερόνη ορμόνες που χρειάζονται για να διατηρήσουν το ενδομήτριο μέσα στο οποίο θα αναπτυχθεί το έμβρυο.

Κολπικό υπερηχογράφημα:
Το κολπικό υπερηχογράφημα είναι επίσης απαραίτητη εξέταση ειδικά στην αρχή της εγκυμοσύνης. Με το κολπικό υπερηχογράφημα είναι δυνατό να προσδιοριστεί ο αριθμός των αναπτυσσομένων εμβρύων, η θέση τους ή εάν πρόκειται για εξωμήτρια κύηση και γενικότερα έχουμε μια σημαντική πληροφορία για το πώς εξελίσσεται η εγκυμοσύνη.

Γενική εξέταση αίματος:
Με αυτήν την εξέταση διαπιστώνεται ο αιματοκρίτης ,μετράται η αιμοσφαιρίνη ο αριθμός των λευκών αιμοσφαιρίων και των αιμοπεταλίων όπως και άλλοι παράμετροι του αίματος.

Ομάδα αίματος = Rhesus
Εάν έχει η γυναίκα ρέζους αρνητικό και ο πατέρας ρέζους θετικό υπάρχει πιθανότητα να υπάρξει ασυμβατότητα στο αίμα της μητέρας και του εμβρύου. Σ’αυτές τις περιπτώσεις είναι απαραίτητη η μηνιαία εξέταση που λέγεται Έμμεση Coombs.

Εξετάσεις σακχάρου αίματος:
Η μέτρηση της γλυκόζης στο αίμα είναι απαραίτητη. Αυξημένα επίπεδα γλυκόζης ίσως αποτελούν ένδειξη ύπαρξης σακχαρώδους διαβήτη της εγκυμοσύνης που χρειάζεται ειδική αγωγή, αντιμετώπιση και συνεχή παρακολούθηση.

Ουρία κρεατινίνη αίματος:
Απαραίτητες και οι δύο εξετάσεις που δείχνουν εάν λειτουργεί σωστά το ουροποιητικό σύστημα της εγκύου

Σίδηρος ορού και φερριτίνη:
Με την εξέταση αυτή διαπιστώνεται εάν υπάρχει έλλειψη σιδήρου κάτι που εμφανίζεται πολύ συχνά κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και δείχνει τα επίπεδα σιδήρου στο αίμα και τις σιδηροαποθήκες του οργανισμού γι’ αυτό και είναι απαραίτητη η λήψη αντιστοίχων σκευασμάτων.

Ηλεκτροφόρηση αιμοσφαιρίνης :
Με αυτή την εξέταση διαπιστώνεται κατά πόσο το ζευγάρι είναι ετεροζυγώτες (φορείς) της μεσογειακής αναιμίας. Εάν ο ένας εκ των δύο είναι ετεροζυγώτης της νόσου, το παιδί θα είναι σίγουρα ένα υγιές παιδί με πιθανότητα 25% να είναι και αυτό φορέας της νόσου. Εάν και οι δύο γονείς είναι φορείς υπάρχει 25% πιθανότης το έμβρυο να νοσεί πράγμα που διαπιστώνεται με την λήψη χοριακών λαχνων (CVS) την 11-13 εβδομάδα κυήσεως και αργότερα την 18-19 εβδομάδα με την παρακέντηση του ομφαλίου λώρου και την λήψη εμβρυϊκού αίματος.

Απαραίτητη είναι επίσης η εξέταση για ΕΡΥΘΡΑ, ΤΟΞΟΠΛΑΣΜΑ και ΚΥΤΤΑΡΟΜΕΓΑΛΟΪΟ. Με αυτές τις εξετάσεις διαπιστώνουμε το κατά πόσο υπάρχει παλαιά ή πρόσφατη μόλυνση απ’ τους αντιστοίχους ιούς και φυσικά το επίπεδο ανοσίας του οργανισμού. Εξετάζουμε συνήθως τα αντισώματα IgG (παλαιά μόλυνση) και IgM (πρόσφατη μόλυνση).
Σε περίπτωση θετικότητας των IgG αντισωμάτων δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Σε περίπτωση θετικότητας των IgM αντισωμάτων είναι απαραίτητος ο συνεχής έλεγχος. Η εξέταση VDRL, για την εξέταση σύφιλης.

Η εξέταση για ηπατίτιδα, Β, και C και για την ύπαρξη αντισωμάτων έναντι του ιού του AIDS τύπου I και II εάν είναι σήμερα απολύτως απαραίτητες και επιβεβλημένη .Επίσης η εξέταση για την μικροβιακή νόσο λιστέρια.
Η καλλιέργεια κολπικού και τραχηλικού υγρού επίσης και η εξέταση για ΟΥΡΕΟΠΛΑΣΜΑ ΚΑΙ ΜΥΚΟΠΛΑΣΜΑ θεωρείται επίσης πολύ σημαντική
Τελειώνοντας μια καρδιολογική εξέταση και ένα ΗΛΕΚΤΡΟΚΑΡΔΙΟΓΡΑΦΗΜΑ θεωρούνται απαραίτητα για την εκτίμηση της καλής φυσικής κατάστασης της εγκύου.

Εκτός απ’τις βασικές αιματολογικές εξετάσεις είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ να γίνει μια σειρά εξετάσεων που σκοπό έχουν να διαπιστώσουν την καλή ανάπτυξη του εμβρύου, και την προγεννητική διάγνωση.

Αυχενική διαφάνεια:
Μεταξύ 11ης και 13ης εβδομάδας γίνεται η μέτρηση της ΑΥΧΕΝΙΚΗΣ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ, που είναι η μέτρηση μιας μικρής ποσότητας υγρού στον αυχένα του εμβρύου η οποία εξαφανίζεται μετά την 14η εβδομάδα. Όταν η μέτρηση της αυχενικής διαφάνειας είναι πάνω από 3mm είναι μια ισχυρή ένδειξη για παραπάνω προγεννητικό έλεγχο.

Συχνά η μέτρηση της αυχενικής διαφάνειας συνοδεύεται και από την μέτρηση της ορμόνης PAPP-Aκαι της β΄χοριακής.

Α – Τest:
Μεταξύ 15-17ης εβδομάδας γίνεται το A-TEST. Είναι ένας συνδυασμός υπερηχογραφικών μετρήσεων του εμβρύου και βιοχημικών εξετάσεων. (Μετρώνται οι Α – Φετοπρωτείνη, η ολική οιστριόλη και η β- χοριακή γοναδοτροπίνη.
Ο συνδυασμός αυτών των μετρήσεων σε σχέση με την ηλικία της εγκύου μας δίνει ένα αποτέλεσμα που χαρακτηρίζεται ως θετικό δηλ.(προβλημάτων) όταν η πιθανότητα για χρωματοσωματική ανωμαλία είναι μικρότερη του 1/250. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι απαραίτητη η ΑΜΝΙΟΠΑΡΑΚΕΝΤΗΣΗ.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το αρνητικό A-TEST δεν καλύπτει απόλυτη ότι το κυοφορούμενο έμβρυο δεν έχει χρωματοσωματική ανωμαλία. Επίσης το ΘΕΤΙΚΟ A-TEST δεν σημαίνει ότι αναγκαστικά το έμβρυο έχει πρόβλημα.

Β΄ Επιπέδου:
Το υπερηχογράφημα β΄επιπέδου (full anatomy scan) είναι ένας ενδελεχής υπερηχογραφικός έλεγχος που γίνεται μεταξύ 20-22 εβδομάδες κύησης και πρέπει να διαρκεί τουλάχιστον 30-40 λεπτά. Γίνεται ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΤΑΤΗ ανάλυση των ανατομικών χαρακτηριστικών του εμβρύου. Διαπιστώνεται εάν υπάρχει οποιαδήποτε βλάβη η δυσμορφία σε κάθε λειτουργικό σύστημα του εμβρύου και φυσικά διαπιστώνεται και το φύλο του παιδιού.
Η εξέταση β΄ επιπέδου για πολλούς θεωρείται ίσως η πιο σημαντική από όλες τις εξετάσεις γιατί μπορεί να ανακαλύψει παθολογικές καταστάσεις που δεν γίνανε γνωστές με τις προηγούμενες εξετάσεις

Doppler:
Εξέταση DOPPLER (μεταξύ 31-33 εβδομάδων)
Γίνεται με ειδικής υπερηχογραφικής εξέτασης η εκτίμηση της τελικής ανάπτυξης του εμβρύου.
Σ’ αυτήν την εξέταση εκτιμάτε η ροή του αίματος απ’ τον πλακούντα προς το έμβρυο και η ροή των αγγείων της μητέρας προς τον πλακούντα.
Έμβρυα που δεν αναπτύσσονται σωστά όπως σε περιπτώσεις προεκλαμψίας (IUGR) ή σακχαρώδους διαβήτη, ή λόγω πρόωρης ρήξης υμένων χρειάζεται συνεχής παρακολούθηση με DOPPLER.

Βιοφυσικό Προφίλ:
Μεταξύ 35-37η εβδομάδα κυήσεως γίνεται το βιοφυσικό προφίλ του εμβρύου που μας δίδει σημαντικότερες πληροφορίες λίγο πριν την γέννησή του
Αποτελείται από την εξέταση NST όπου γίνεται καταγραφή της καρδιακής λειτουργίας του εμβρύου και των συστολών της μήτρας και υπερηχογραφικής εκτίμησης όπου εκτιμώνται
Το αμνιακό υγρό
Ο βαθμός γήρανσης του πλακούντα
Οι αναπνευστικές κινήσεις
Ο μυϊκός τόνος του εμβρύου
Και αδρές κινήσεις του εμβρύου.

Έχει καθιερωθεί αυτές οι έξι παράμετροι να βαθμολογούνται απ’ το 0-2. Συνολικό άθροισμα μεταξύ 9-12 θεωρείται ικανοποιητικό. Συνολικό άθροισμα κάτω του 7 θεωρείται ένδειξη δυσφορίας του εμβρύου και επομένως πρόκληση τοκετού


Depositphotos_57342331_X-1200x800.jpg
29/Apr/2022

Τα ινομυώματα (ιατρικά λειομυώματα) είναι πολύ συχνοί καλοήθεις όγκοι του γυναικείου γεννητικού συστήματος. Προέρχονται από τους λείους μυικούς ιστούς που αποτελούν το όργανο της μήτρας.
Ανευρίσκονται σε ποσοστά που κυμαίνονται σύμφωνα με διαφορετικές μελέτες έως και 40 έως και 60 ή και 70 % αν υπολογίσουμε και τα πολύ μικρά μεγέθη. Το μέγεθος τους μπορεί να κυμαίνεται από μικρότερα του ενός εκατοστού έως και μεγαλύτερα των 20 ή και 30 εκατοστών. Μπορεί να είναι μονήρη η πολλαπλά. Τα ινομυώματα είναι νόσος με επίπτωση κυρίως στην αναπαραγωγική περίοδο της γυναίκας, ανευρίσκονται συνήθως μετά τα 20 έτη ενώ μετά την εμμηνόπαυση συρρικνώνονται καθώς είναι όπως λέμε ορμονοεξαρτώμενα δηλαδή μεγαλώνουν με την δράση των οιστρογόνων, δηλαδή των ορμονών που παράγουν οι ωοθήκες κυρίως κατά την αναπαραγωγική ηλικία της γυναίκας.

Συμπτωματολογία
Τα ινομυώματα συνήθως είναι ασυμπτωματικά πολλές δε φορές ανευρίσκονται σε τυχαίο υπερηχογραφικό έλεγχο. Όταν προκαλούν συμπτώματα αυτά κυρίως έχουν την μορφή ακατάστατη η αυξημένη αιμορραγία κυρίως στη διάρκεια της περιόδου (μηνορραγία) ή και εκτός περιόδου μητρορραγία. Σπανιότερο σύμπτωμα μπορεί να είναι ο πόνος καθώς και το αίσθημα βάρους ειδικά σε πιο μεγάλα ινομυώματα. Επίσης συχνά προκαλούν αίσθημα πιέσης με συνοδά συμπτώματα από τα γειτονικά όργανα όπως συχνουρία από την πιεση ουροδόχου κύστης ή δυσκοιλιότητα από την πίεση του εντέρου.

Κάποιες φορές μπορούν να προκαλούν δυσκολίες στην σύλληψη – υπογονιμότητα, καθώς και προβλήματα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Αυτά μπορεί να είναι 1) ανώμαλη εμφύτευση του πλακούντα, 2) αποβολή πρώτου τριμήνου, 3) πρόωρες συσπάσεις μήτρας, 4)πρόωρη αποκόλληση πλακούντα. Τα συμπτώματα αυτά κατά διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι σχετικά σπανια, ενώ τις περισσότερες φορές οι γυναίκες με ινομυώματα έχουνε μια ομαλή και ανεπιπλεκτή εγκυμοσύνη.

Διάγνωση
Η διάγνωση συνήθως γίνεται με το διακολπικό ή εξωτερικό υπερηχογράφημα της μήτρας. Επίσης μπορεί να βοηθήσει η μαγνητική τομογραφία MRI. Σε κάποιες περιπτώσεις και οι δείκτες CA 125.


Depositphotos_197983962_XL-1200x800.jpg
29/Apr/2022

Τι είναι η μυκητίαση;

Στα υγρά του κόλπου υπάρχουν μικρόβια που προστατεύουν τη γυναίκα από μολύνσεις δηλ ο γαλακτοβάκιλος («καλά μικρόβια» του κόλπου). Εκτός όμως από αυτό το μικρόβιο, υπάρχουν και άλλα μικρόβια που προκαλούν μυκητίαση σε πολύ μικρό ποσοστό. Υπάρχουν μύκητες κόλπου, που το ποσοστό τους φυσιολογικά δεν ξεπερνά το 2%.

Σε ειδικές καταστάσεις (αντιβιοτικά, κολπικές πλύσεις κ.α.), που o γαλακτοβάκιλος καταστρέφεται, αναπτύσσονται μύκητες, συνήθως Candida albicans. Περισσότερο από το 80% των γυναικών έχει ταλαιπωρηθεί από μια μυκητίαση στην περιοχή του κόλπου!

Είναι μία πολύ συχνή κολπική μόλυνση, η οποία δεν θεωρείται αμιγώς σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα, παρόλα αυτά μπορεί να μεταδοθεί με τη σεξουαλική επαφή.

Ποια αίτια προκαλούν τους μύκητες στα γεννητικά όργανα;

Η μυκητίαση των γεννητικών οργάνων είναι ευκαιριακή μόλυνση και συνδέεται με παράγοντες που την προκαλούν, όπως:

  • Ευρέως φάσματος αντιβιοτικά
  • Σακχαρώδης Διαβήτης
  • Συχνές ενδοκολπικές πλύσεις
  • Ανοσοκαταστολή
  • Σπιράλ στο ενδομήτριο
  • Εγκυμοσύνη
  • Ελλιπής αλλά και υπερβολική υγιεινή
  • Χρήση κορτιζόνης

Τα συμπτώματα της μόλυνσης από μύκητες κόλπου

Αν παρατηρήσεις κάποιο από τα παρακάτω συμπτώματα είναι πολύ πιθανό να έχεις μολυνθεί και θα πρέπει να κλείσεις άμεσα ραντεβού με τον γυναικολόγο σου.

  • Φαγούρα στη περιοχή του κόλπου, μέσα στον κόλπο αλλά και στο δέρμα των έξω γεννητικών οργάνων.
  • Πόνος κατά την σεξουαλική επαφή ή την ούρηση.
  • Αυξημένη έκκριση κολπικών υγρών. Τα υγρά αυτά, συνήθως, είναι λευκά και παχύρρευστα, με κρεμώδη υφή ενώ τις πιο πολλές φορές δεν μυρίζουν άσχημα.
  • Τοπικό πρήξιμο των έξω γεννητικών οργάνων, το οποίο μπορεί να συνοδεύεται από ερυθρότητα ή υπερευαισθησία.

Μύκητες από αντιβίωση

Πολλές γυναίκες φοβούνται ότι αν πάρουν αντιβίωση, αυτό μπορεί να τους προκαλέσει κολπική μόλυνση με μύκητες.

Ο φόβος αυτός είναι αληθινός γιατί, λόγω της αντιβίωσης, σκοτώνονται μαζί με τα άλλα μικρόβια και οι γαλακτοβάκιλλοι που βρίσκονται στον κόλπο. Οι γακακτοβάκιλοι φροντίζουν για την παραγωγή γαλακτικού οξύ, το οποίο με τη σειρά του ρυθμίζει το PH του κόλπου.

Αν το όξινο PH του κόλπου πειραχτεί, κάτι που συμβαίνει όταν λαμβάνεις αντιβίωση, τότε μπορεί να πολλαπλασιαστούν οι μύκητες στην κολπική περιοχή.

Η θεραπεία για την μυκητίαση των γεννητικών οργάνων

Για να αντιμετωπίσεις τους μύκητες στα γεννητικά όργανα, θα πρέπει να ακολουθήσεις την θεραπεία που θα σου προτείνει ο γυναικολόγος σου.Υπάρχουν θεραπείες μιας μέρας και θεραπείες που διαρκούν 3 έως 7 ημέρες ή και παραπάνω.

Οι χρόνιες μυκητιάσεις γεννητικών οργάνων, συνήθως, χρειάζονται θεραπεία με χάπια από το στόμα, οι οποίες διαρκούν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.Δεν θα πρέπει να κάνουμε αυτοδιάγνωση και θεραπεία γιατί υπάρχει ο κίνδυνος λάθους ή συνύπαρξης της μυκητίασης με άλλη μόλυνση. Τέλος, υπάρχουν φάρμακα, που μειώνουν τα συμπτώματα, χωρίς να εκριζώνουν τη μόλυνση.

Αντιμετώπιση με κρέμα ή κολπικά υπόθετα;

Ανάλογα το βαθμό του προβλήματος, ο γιατρός σου θα σου συστήσει την κατάλληλη κρέμα για την αντιμετώπιση του προβλήματος ή κάποιο ειδικό κολπικό υπόθετο για μύκητες.

Υπάρχουν και ειδικές αλοιφές για τους μύκητες στα γεννητικά όργανα. Ο γυναικολόγος σου θα σου προτείνει την ενδεδειγμένη θεραπεία για τους μύκητες κόλπου.

Θεραπεία για μύκητες στον κόλπο, χωρίς φάρμακα

Αν η κολπική μυκητίαση είναι στην αρχή, ίσως οι παρακάτω συμβουλές σε βοηθήσουν να την θεραπεύσεις με φυσικούς τρόπους, χωρίς τη χρήση φαρμάκων.

  • Τοπικές πλύσεις με αλατόνερο- σε μια κούπα χλιαρό νερό πρόσθεσε ένα κουτάλι του γλυκού αλάτι.
  • Μην κάνεις ντουζ με πολύ ζεστό νερό. Επέλεξε το φυσικό χαμομήλι για τοπική πλύση.
  • Φόρεσε άνετα ρούχα και βαμβακερά εσώρουχα.
  • Καλό στέγνωμα-σιδέρωμα ρούχων.
  • Απόφυγε δραστηριότητες που αυξάνουν την υγρασία στην ευαίσθητη περιοχή, όπως η έντονη άθληση.
  • Επαφές κατά προτίμηση με προφυλακτικό.

 

Σου ήρθε περίοδος κατά τη θεραπεία;

Αν κατά τη λήψη θεραπείας, σου έρθει περίοδος, ρώτησε τον γυναικολόγο σου αν θα πρέπει να διακόψεις τη θεραπεία και να την συνεχίσεις μετά την περίοδο ή αν θα πρέπει να αλλάξεις αγωγή για να σου χορηγήσει θεραπεία από το στόμα.

Υπάρχει μυκητίαση πέους;

Η αλήθεια είναι ότι οι άντρες είναι λιγότερο ευαίσθητοι στον μύκητα Candida albicans σχέση με τις γυναίκες. Παρόλα αυτά, αν η ερωτική τους σύντροφος μολυνθεί, τότε πρέπει και ο άνδρας να ακολουθήσει την ειδική θεραπευτική αγωγή.

Τελικά, οι μύκητες μολύνουν το πέος;

Οι άντρες μπορεί να προσβληθούν από μύκητες, αλλά σε αντίθεση με τις γυναίκες δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερα συμπτώματα. Κάποια από τα πιθανά συμπτώματα είναι:

  • Μικρές πληγές στο άκρο του πέους.
  • Το πέος να είναι καλυμμένο με ένα λευκό επίχρισμα.
  • Κοκκινίλες & φλεγμονές στη βάλανο ή την πόσθη.
  • Εκκρίσεις από το πέος.
  • Τσούξιμο στην ουρήθρα.

Ποια είναι η θεραπεία για τους μύκητες στο πέος;

Η θεραπεία που θα ακολουθήσει ο σύντροφός σου θα πρέπει να είναι παρόμοια με τη δική σου και ο γυναικολόγος σου θα προτείνει και στους δύο αν θα πρέπει να πάρετε κάποια ειδική αλοιφή για μύκητες στα γεννητικά όργανα, χάπια για μύκητες πέους ή κάτι άλλο.


Depositphotos_365721164_XL-1200x800.jpg
29/Apr/2022

Η ΑΜΗ (Anti-Mullerian hormone) είναι μια ορμόνη που παράγεται από τις ωοθήκες, μετριέται στο περιφερικό αίμα μετά από απλή αιμοληψία και χρησιμοποιείται ως βιοχημικός δείκτης των εφεδρειών των ωοθηκών μιας γυναίκας καθώς και πρόγνωσης πιθανότητας επιτυχίας θεραπειών υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και γέννησης υγιούς μωρού μετά από χρήση των δικών της ωαρίων.

Για να κατανοήσουμε το μηχανισμό παραγωγής και δράσης της ΑΜΗ θα πρέπει να πούμε δυο λόγια για την φυσιολογική λειτουργία και τη γένεση των ωοθυλακίων. Ήδη από τις πρώτες εβδομάδες της ζωής του θήλεος εμβρύου αρχίζει η δημιουργία των πρωτογενών ωοθυλακίων και γύρω στις 20 εβδομάδες τα πρωτογενή ωοθυλάκια αριθμούνται σε αρκετά εκατομμύρια. Κάθε ωάριο (αυγό) περιβάλλεται από μια ομάδα κυττάρων που ονομάζονται κοκκώδη κύτταρα και όλο αυτό το σύμπλεγμα αποτελεί το ωοθυλάκιο. Ωστόσο, μετά τις 20 εβδομάδες περίπου όπου και το μέγιστο του αριθμού αυτών (4-6 εκατομμύρια) αρχίζει η σταδιακή εκφύλιση τους που θα ολοκληρωθεί 5 περίπου δεκαετίες αργότερα με την εμμηνόπαυση.

Η ΑΜΗ μειώνεται φυσιολογικά με την ηλικία της γυναίκας καθώς μειώνεται λόγω εκφύλισης, ο αριθμός των πρωτογενών και ώριμων ωοθυλακίων, στα κοκκώδη κύτταρα των οποίων παράγεται η ΑΜΗ.

Ηλικιακό group 10η εκατοστιαία θέση 50η εκατοστιαία θέση
18-25 1,10 ng/dl 3,60
26-30 1,10 3,20
31-35 0,52 2,10
36-40 0,20 1,50
41-42 0,10 0,80
>42 0,09 0,50

Η μέτρηση της ΑΜΗ χρησιμοποιείται κατά κόρον από τους επαγγελματίες της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής τόσο ως προγνωστικός παράγων της επιτυχίας της IVF όσο και σαν παράγοντας τροποποίησης της χορηγούμενης αγωγής ή επιλογής πρωτοκόλλου, παρότι δεν υπάρχει σαφής κατευθυντήρια οδηγία.

Σε μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Gynecology Obstetrics and Human Reproduction αναλύθηκαν 1803 κύκλοι IVF/ICSI και βρέθηκε ότι όταν υπάρχει δυσαρμονία μεταξύ των τιμών FSH και AMH, μεγαλύτερη στατιστική σημασία είχε η χαμηλή τιμή της ΑΜΗ, παρά η αυξημένη της FSH ως προς τα ποσοστά επίτευξης εγκυμοσύνης και αριθμού γεννήσεων.

Τα χαμηλά επίπεδα της ΑΜΗ σχετίζονται τόσο με πρόβλημα στο αριθμό όσο και στην ποιότητα των εναπομεινάντων ωοθυλακίων άρα και ωαρίων. Τα επίπεδα της ΑΜΗ είναι σταθερά κατά τη διάρκεια του κύκλου, άρα μπορούν να μετρηθούν οποιαδήποτε μέρα.


Depositphotos_271698334_XL-1200x800.jpg
29/Apr/2022

Ο σκοπός της ανάλυσης του σπέρματος (σπερμοδιάγραμμα) είναι να δοθεί μία συνολική εκτίμηση της ποιότητας του, ώστε να εκτιμηθεί η ικανότητα του να γονιμοποιήσει.
Η ανάλυση σπέρματος περιλαμβάνει:

  • Μακροσκοπική εξέταση
  • Όγκος – Γενική Εμφάνιση – Ρευστοποίηση – Ιξώδες – Οσμή – PH
  • Μικροσκοπική εξέταση
  • Ανίχνευση συσσωματώσεων ή και συγκολλήσεων σπερματοζωαρίων.

Η παρουσία συγκόλλησης είναι υποδηλωτική, αλλά όχι ικανοποιητική ένδειξη μιας ανοσολογικής αιτίας στειρότητας.
Ανεύρεση άλλων κυτταρικών στοιχείων (π.χ. πυοσφαίρια, ερυθρά, πλακώδη επιθηλιακά κύτταρα).

  • Συγκέντρωση (αριθμός) σπερματοζωαρίων
    Η ακριβής μέτρηση του αριθμού των σπερματοζωαρίων γίνεται με την ογκομετρική αραίωση του δείγματος και στη συνέχεια, με τη χρήση του αιματοκυτταρομέτρου Neubauer, σύμφωνα με το σχετικό πρωτόκολλο του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ.)
  • Διαβάθμιση κινητικότητας σπερματοζωαρίων
    Η διαβάθμιση της κινητικότητας των σπερματοζωαρίων που εφαρμόζεται βασίζεται στο σύστημα, το οποίο προτείνεται από τον Π.Ο.Υ
    α) κατηγορία α – ταχεία πρόσθια κίνηση
    β) κατηγορία b – αργή ή νωθρή πρόσθια κίνηση
    γ) κατηγορία c – επιτόπια κίνηση
    δ) κατηγορία d – ακινησία
    Τα χαρακτηριστικά της κινητικότητας του σπέρματος θεωρούνται ως ισχυρότερο από τις άλλες παραμέτρους ενδεικτικό στοιχείο της λειτουργικής του ικανότητας και κατά συνέπεια της δυνητικής γονιμότητας.
  • Δείκτης κινητικότητας
    Ο δείκτης κινητικότητας υπολογίζεται με το ποσοστό των κινουμένων σπερματοζωαρίων στο σπερματικό υγρό και με την ποιότητα της κίνησής τους.
    Από έρευνες που έχουν γίνει προέκυψε ότι, η τιμή του δείκτη αυτού δύναται να θεωρηθεί ως ένδειξη γονιμότητας με την έννοια ότι εμφανίζεται υψηλότερος στους γόνιμους άνδρες.
  • Αξιολόγηση μορφολογίας σπερματοζωαρίων
    Οι ανωμαλίες στη μορφολογία του σπέρματος εκτιμούνται με την εξέταση παρασκευασμάτων με χρώση Παπανικολάου, η οποία περιλαμβάνει την καταγραφή μιας ή και περισσοτέρων ανωμάλων μορφών που πιθανώς υπάρχουν. Εφαρμόζοντας την πολυπαραμετρική με αυστηρά κριτήρια μέθοδο που προτείνεται από τον Π.Ο.Υ., τα μη φυσιολογικά σπερματοζωάρια κατατάσσονται στις παρακάτω τέσσερις κατηγορίες.
    α) Σπερματοζωάρια με ανωμαλίες σχήματος και μεγέθους κεφαλής.
    β) Σπερματοζωάρια με ανωμαλίες αυχένα και ενδιαμέσου τμήματος.
    γ) Σπερματοζωάρια με ανωμαλίες ουράς.
    δ) Ανώριμες μορφές σπερματοζωαρίων.
  • Δείκτες τερατοζωοσπερμίας
    Ο δείκτης αυτός είναι ο μέσος αριθμός ανωμαλιών ανά μη φυσιολογικό σπερματοζωάριο. Η μορφολογική αξιολόγηση των σπερματοζωαρίων και δείκτης τερατοζωοσπερμίας αποτελούν σημαντική ένδειξη της γονιμοποιητικής ικανότητας του σπέρματος in vitro καθώς και της φυσιολογικής γονιμότητας in vivo. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι, από έρευνες διαπιστώθηκε η πραγματοποίηση εγκυμοσύνης με τιμή του δείκτη τερατοωοσπερμίας μικρότερη ή ίση του 1,50.
  • Διαχωρισμός ζώντων / νεκρών σπερματοζωαρίων – Μέθοδος Ηωσίνης.
    Στις περιπτώσεις όπου το ποσοστό των μη κινουμένων σπερματοζωαρίων υπερβαίνει το 50% του συνόλου, τότε θα πρέπει να εκτιμηθεί το ποσοστό των ζώντων σπερματοζωαρίων με την εφαρμογή της μεθόδου της ηωσίνης, όπως αυτή περιγράφεται στο επόμενο κεφάλαιο.

Τέλος, σημειώνεται ότι, για την αρχική αξιολόγηση του σπέρματος απαιτείται η λήψη δύο δειγμάτων με ενδιάμεσο χρόνο, ο οποίος εξαρτάται από τις τοπικές συνθήκες, αλλά οπωσδήποτε όχι λιγότερο των 7 ημερών και περισσότερο των τριών μηνών. Εάν τα αποτελέσματα ανάλυσης των δύο αυτών δειγμάτων διαφέρουν σημαντικά, τότε πρέπει να εξετασθούν πρόσθετα δείγματα για τον λόγο ότι έχει παρατηρηθεί ουσιώδης μεταβολή των παραμέτρων του σπέρματος μέσα σε διάφορες χρονικές περιόδους.

Φυσιολογικές τιμές παραμέτρων σπέρματος, σύμφωνα με τις Οδηγίες, του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (W.H.O. 1992)

Όγκος: 2.0 ml ή μεγαλύτερος

PH: 7.2 – 8.0

Αριθμός: άνω των 20.000.000 ανά ml

Ολικός αριθμός: άνω των 40.000.000

Κινητικότητα: 50% ή μεγαλύτερη
(περιλαμβάνει το σύνολο αρίστης και μετρίας κινητικότητας)

Μορφολογία: άνω του 30% φυσιολογικές μορφές.


Depositphotos_53413341_XL-1200x803.jpg
17/Feb/2022

  1. Πολύποδες ενδομητρίου-ενδοτραχήλου
  2. Υπερπλασία ενδομητρίου απλή
  3. Σύνθετη υπερπλασία
  4. Σύνθετη υπερπλασία με ατυπία
  5. Καρκίνος ενδομητρίου
  6. Καρκίνος τραχήλου μήτρας
  7. Καλοήθη κυστικά και συμπαγή μορφώματα ωοθηκών
  8. Όγκοι οριακής κακοήθειας
  9. Καρκίνος ωοθηκών

 

Για όλες τις ως άνω περιπτώσεις διενεργείται πλήρης γκάμα χειρουργικών επεμβάσεων που καλύπτουν όλο τον τομέα της γυναικολογικής νεοπλασίας και ογκολογίας όπως:

  • Υστεροσκόπηση και απόξεση μήτρας
  • Ολική υστερεκτομή μετά των εξαρτημάτων ή άνευ
  • Συντηρητικές επεμβάσεις-διατήρηση γονιμότητας
  • Ανοικτές ή Λαπαροσκοπικές επεμβάσεις

 

Επίσης σε συνεργασία με ογκολογικό team Ιατρών –(μαστολόγους, παθολόγους- ογκολόγους, ακτινοδιαγνώστες, επεμβατικούς ακτινολόγους, ακτινοθεραπευτές, παθολογοανατόμους, ανοσολόγους κ.α. ) διενεργούνται όπου απαιτείται ογκολογικά συμβούλια για τη συζήτηση περίπλοκων περιστατικών ούτω ώστε να αποφασίζεται και να προτείνεται η πλέον ενδεδειγμένη αντιμετώπιση για την κάθε ασθενή.


Depositphotos_57342331_X-1200x800.jpg
17/Feb/2022

Στο ιατρείο μας υπάρχει μεγάλη εμπειρία και παρέχονται υπηρεσίες παρακολούθησης κύησης υψηλού κινδύνου όπως οι περιπτώσεις που αναφέρονται ενδεικτικά εν συνεχεία:

• Προεκλαμψία – υπέρταση κίνησης – σύνδρομο HELLP
• Σύνδρομο καθυστέρησης ανάπτυξης του εμβρύου-FGR- IUGR
• Σακχαρώδης διαβήτης κύησης
• Rh ευαισθητοποίηση
• Δίδυμη και πολύδυμη κύηση -σύνδρομο TTTS
• Λοιμώξεις στην κύηση όπως τοξόπλασμα, ερυθρά, λοίμωξη από κυτταρομεγαλοϊό CMV, από ιούς Coxcakie, σύφιλη, ηπατίτιδες B και C, HIV
• Χολόσταση κύησης
• Παθήσεις θυρεοειδή και κύηση
• Συγγενείς ανωμαλίες
• Κύηση σε μεγάλη ηλικία
• Υποβοηθούμενη αναπαραγωγή και κύηση.

Κύησης υψηλού κινδύνου απαντώνται στις μέρες μας σε όλο και μεγαλύτερη συχνότητα σαν συνέπεια της παρατηρούμενης αύξησης της ηλικίας τεκνοποίησης όπως και στη μεγάλη ανάπτυξη και αύξηση των τεχνικών εξωσωματικής γονιμοποίησης. Η προσεκτική και στενή παρακολούθηση αυτών των κυήσεων είναι απαραίτητη ούτως ώστε να προσδιοριστεί ο καλύτερος χρόνος τοκετού, εάν χρειάζεται αυτός να επισπευτεί, λαμβάνοντας υπόψη από την άλλη μεριά και τους κινδύνους που απορρέουν από την πρωιμότητα του νεογνού.


Depositphotos_197983962_XL-1200x800.jpg
17/Feb/2022

Παρέχουμε υπηρεσίες ελέγχου, διάγνωσης, παρακολούθησης και θεραπευτικής προσέγγισης των ζευγαριών που αντιμετωπίζουν προβλήματα και καθυστερήσεις σε μία επιθυμητή εγκυμοσύνη. Ένα ζευγάρι μπορεί να χαρακτηριστεί υπογόνιμο όταν, ανάλογα με την ηλικία των δύο συζύγων η κύηση καθυστερεί μετά από ελεύθερες (δηλ. χωρίς καμία μορφή αντισύλληψης) σεξουαλικές επαφές που διαρκούν τουλάχιστον έξι μήνες για τους άνω των 40 ετών, ή 1 (κατ’ άλλους 2 χρόνια) χρόνο για μικρότερες ηλικίες.

Από τη στιγμή που το ζευγάρι πληροί τον παραπάνω ορισμό του υπογόνιμου ζευγαριού, προσφέρουμε και στους δύο συζύγους μια σειρά εξετάσεων ούτως ώστε να εντοπίσουμε και να διαγνώσουμε το πρόβλημα ή τα προβλήματα, ούτως ώστε να προτείνουμε την καταλληλότερη αγωγή και αντιμετώπιση τους.

Ενδεικτικά βασικές εξετάσεις που συνήθως συστήνονται στις περισσότερες περιπτώσεις υπογόνιμων ζευγαριών έχουν ως εξής:

Άντρας

  • Σπερμοδιάγραμμα.
  • Καλλιέργεια σπέρματος.
  • Δείκτης κατάτμησης DNA σπερματοζωαρίων -DFI.
  • Καρυότυπος
  • Μοριακό έλεγχο κ.α.

Γυναίκα

• Καλλιέργεια κολπικού υγρού και ενδομητρίου.
• Ύστερο σαλπιγγογραφία
• ορμονικός έλεγχος
• έλεγχος ωορρηξίας
• έλεγχος θυρεοειδή
• Υπερηχογράφημα μήτρας και ωοθηκών
• καρυότυπος
• έλεγχος Θρομβοφιλίας
• Μαστογραφία
• Ανοσολογικός έλεγχος

Ο αρχικός έλεγχος εργαστηριακός και κλινικός του ζεύγους καθώς και η συζήτηση μαζί τους σχετικά με τον οικογενειακό τους προγραμματισμό και την επιθυμία άμεση η μελλοντικής τεκνοποίησης, το ζευγάρι ενημερώνεται για τις επιλογές που προτείνονται και επιλέγεται η κατάλληλη θεραπευτική προσέγγιση και αντιμετώπιση όπως:

  • Σπερματέγχυση.
  • Εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF-ICSI)με χρήση φαρμάκων πρόκληση πρόκλησης ωορρηξίας ή IVF χωρίς φάρμακα (φυσικός κύκλος).
  • Ωάρια ή σπερματοζωάρια από δότη.
  • Κατάψυξη ωαρίων-σπέρματος
  • Κατάψυξη εμβρύων.

Depositphotos_197983962_XL-1200x800.jpg
07/Sep/2015

Συνήθως οι περισσότερες αποβολές (ποσοστό 50-70%) οφείλονται σε ανωμαλία του εμβρύου εξαιτίας μεταλλάξεων, δηλαδή διαταραχών στα γονίδια, που είτε κληρονόμησαν τυχαία από τους γονείς ή συνέβησαν λόγω επίδρασης τυχαίων βλαπτικών εξωτερικών παραγόντων, όπως τοξικές χημικές ουσίες και φάρμακα, ακτινοβολία, υπερθερμία, κλπ. Το γεγονός αυτό θεωρείται ένα απόλυτα φυσικό φαινόμενο που εμποδίζει την ανάπτυξη ενός εμβρύου που σχηματίζεται από όχι φυσιολογικά γεννητικά κύτταρα που υπάρχουν στο σώμα κάθε ανθρώπου. Θα πρέπει επομένως να τονισθεί, ότι η αποβολή αποτελεί μια πρόνοια της Φύσης να «διώξει» έναν παθολογικό οργανισμό. Άρα κατά κάποιον τρόπο η Φύση προβλέπει και δεν αφήνει να γεννηθεί ένας άνθρωπος που δεν είναι φυσιολογικός.

Γι’ αυτό η συνήθης συμβουλή σε κάθε ζευγάρι που είχε την ατυχία μιας αποβολής είναι η ενημέρωση για τις τυχόν αιτίες που ευθύνονται και η προτροπή να προσπαθήσει ξανά για μια κύηση γνωρίζοντας ότι έχει τις περισσότερες πιθανότητες για επιτυχή έκβασή της, αφού προηγουμένως υποβληθεί σε κάποιες απλές εξετάσεις από αυτές που θα αναφέρουμε πιο κάτω. Όταν όμως το δυσάρεστο φαινόμενο των αποβολών εμφανίζεται ξανά και ξανά, τότε εκτός της μικρής πιθανότητας να χάνονται συνεχώς κάποια όχι φυσιολογικά έμβρυα, θα πρέπει να αναζητήσουμε και μια παθολογική αιτία που τις προκαλεί και ευθύνεται για αποβολή ενός φυσιολογικού κυήματος.

Οι αιτίες αυτές είναι οι εξής:

  • Μια λοίμωξη, όπως τοξόπλασμα, κυτταρομεγαλοϊό, λιστέρια, μυκόπλασμα, ερυθρά κ.α. στο πρώτο τρίμηνο. Γίνονται ειδικές εξετάσεις αίματος και κολπικού υγρού για την διάγνωση λοίμωξης από αυτά τα μικρόβια.
  • Ανατομικές ανωμαλίες της μήτρας, κυρίως συγγενή διαφράγματα, ενδομητρικές συμφύσεις, υποβλενογόνια ινομυώματα κ.α. Γίνεται συνήθως ένα ενδοκολπικό υπερηχογράφημα. Μπορεί όμως να γίνει και υδρο-υστερογραφία, τρισδιάστατο υπερηχογράφημα, υστεροσαλπιγγογραφία, υστεροσκόπηση.
  • Ορμονικές διαταραχές που έχουν σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός πτωχού – ανεπαρκούς ενδομητρίου, που δεν θα μπορεί να θρέψει ένα έμβρυο στις πρώτες εβδομάδες της ζωής του.
    Γίνονται ειδικές εξετάσεις για μέτρηση ορμονών. Μπορεί επίσης να γίνει λήψη ενδομητρικού ιστού για ιστολογική εξέταση, ανοσοϊστοχημικό έλεγχο και μέτρηση ειδικών πρωτεϊνών.
  • Μεταβολικά και αυτοάνοσα νοσήματα όπως, σακχαρώδης διαβήτης, αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο, κολλαγονώσεις κ.α.
  • Διαταραχές της πηκτικότητας του αίματος, νοσήματα γνωστά σαν θρομβοφιλίες. Γίνονται οι αντίστοιχες ποιοτικές δοκιμασίες και ποσοτικές μετρήσεις των παραγόντων πηκτικότητος.
  • Γενετικά νοσήματα, δηλαδή διαταραχή στη δομή των χρωματοσωμάτων -γονιδίων ενός εκ των δύο συζύγων. Εάν κάνουμε τον έλεγχό μας μέχρι αυτό το σημείο, θα βρεθεί παθολογική αιτία περίπου σε 1 στις 4 περιπτώσεις ζευγαριών με επαναλαμβανόμενες αποβολές.

Οι περισσότερες περιπτώσεις παραμένουν σχετικά αδιευκρίνιστες. Στις περιπτώσεις αυτές έχουν ενοχοποιηθεί ανοσολογικές αιτίες και διαταραχές που έχουν σαν αποτέλεσμα την απόρριψη του εμβρύου σαν ξένο σώμα. Στις φυσιολογικές εγκυμοσύνες έχει βρεθεί ότι η μητέρα αναπτύσσει έναν προστατευτικό μηχανισμό προς το έμβρυό της [που γι’ αυτήν είναι ένα είδος μεταμόσχευσης ενός ξένου οργανισμού προερχόμενου κατά 50% από κύτταρα του συζύγου και λογικά θα έπρεπε να τον καταστρέφει] και καταφέρνει όμως να συμβιώσει μαζί με αυτό επί 9 μήνες χωρίς προβλήματα. Η προστασία αυτή δημιουργείται από το ανοσοποιητικό σύστημα και συμμετέχουν κύτταρα του αίματος (λεμφοκύτταρα) και πρωτεϊνικές ουσίες (αντισώματα, κυτοκίνες, κ.α.) που εγγυούνται την σωστή ανάπτυξη στο έμβρυο. Όταν αυτός ο προστατευτικός μηχανισμός αποτύχει, τότε η μητέρα αποβάλει το έμβρυο της.

Τα τελευταία χρόνια, οι πρόοδοι στον τομέα της ανοσολογίας με την μελέτη της ιστοσυμβατότητος στις μεταμοσχεύσεις οργάνων σώματος μας έδωσε την δυνατότητα να κατανοήσουμε αρκετά στοιχεία από τους μηχανισμούς που συμμετέχουν και στην κύηση.

Οι εξετάσεις που υποβάλλεται ένα ζευγάρι που εμφανίζει επαναλαμβανόμενες αποβολές, τις διαχωρίζουμε σε 3 κύριες κατηγορίες:

  • Σε αυτές που αναζητούμε ήδη γνωστές και αποδεδειγμένες αιτίες που μπορεί να προκαλέσουν αποβολή ενός φυσιολογικού κυήματος (υποχρεωτικές εξετάσεις). Στην κατηγορία αυτή περιλαμβάνονται η εξέταση του καρυοτύπου, η αναζήτηση αντιφωσφολιπιδικών αντισωμάτων (κυρίως αντι-καρδιολιπινικά αντισώματα και αντιπηκτικά λύκου), το υπερηχογράφημα, η υστεροσκόπηση και οι διάφοροι ορμονικοί προσδιορισμοί.
  • Σε αυτή την κατηγορία αυτή ανήκουν εξετάσεις που συχνά έχουν παθολογικά ευρήματα σε γυναίκες με αποβολές, χωρίς ποτέ μέχρι τώρα να έχει αποδειχθεί η άμεση συσχέτιση τους με την αποβολή είτε χωρίς να έχει αποδειχθεί κάποια ικανή θεραπευτική αντιμετώπιση (μη απαραίτητες εξετάσεις). Εδώ τοποθετούμε την αναζήτηση των αυτό-αντισωμάτων ΑΝΑ & ΑΘΑ, τον ανοσοφαινότυπο (ΝΚ κύτταρα), την τυποποίηση των αντιγόνων ιστοσυμβατότητος HLA, τα αντι-πατρικά αντισώματα, τον έλεγχο θρομβοφιλίας, κ.ά. Αυτές οι εξετάσεις γίνονται κυρίως σαν προγνωστικοί δείκτες για την επιτυχή έκβαση της επόμενης εγκυμοσύνης.
  • Εδώ περιλαμβάνονται οι εξετάσεις που γίνονται στα πλαίσια μίας ερευνητικής προσπάθειας για την ανακάλυψη νέων αιτίων στειρότητος και γονιμότητος, παραγόντων κινδύνου για την ομαλή ανάπτυξη μίας αρχόμενης κύησης και τυποποίηση νέων αξιόπιστων διαγνωστικών τεχνικών (προαιρετικές εξετάσεις). Στα σημερινά ερευνητικά προγράμματα ανήκουν η ανίχνευση πρωτεϊνικών και ανοσολογικών δεικτών στο ενδομήτριο και η έγχρωμη κολπική υπερηχογραφία της μήτρας (Doppler).


© 2022 Dimitrios Traxanas, All Rights Reserved.a